Vorige maand ging mijn familie langs bij het bedrijf dat mantelzorgwoningen verkoopt. Dit niet voor henzelf, maar voor hun zoon (vanaf nu Klaas genoemd). Klaas kampt vanaf zijn 25e namelijk met psychische problemen en is nu GGZ patiënt. Wel mocht Klaas gewoon op straat komen en activiteiten doen als hij geen psychose had. Momenteel is Klaas 36 jaar.
Nadat Klaas zo’n 5 jaar in de inrichting heeft gezeten, hebben de ouders besloten Klaas toch weer thuis op te vangen. Dit met de gedachte ‘het is en blijft toch je zoon’. Daarbij kwam dat wanneer Klaas geen psychose heeft, hij gewoon voor rede vatbaar is en geen gevaar/bedreiging vormt. Klaas heeft gemiddeld psychoses van ongeveer 4 tot 6 weken en dit zo’n 2 keer per jaar. In de inrichting zijn deze psychoses heftiger, langer en gevaarlijker. Bovendien is er geen plek om tot rust te komen en hebben de anderen een negatieve invloed op hem.
Door aanschaf van een mantelzorgwoning wilden de ouders zelf voor Klaas zorgen. Klaas woont dan gewoon bij hun thuis, maar toch in een aparte woning. Zo zullen de ouders minder mee maken van de psychose, maar toch een oogje in het zeil kunnen houden. Daarnaast heeft Klaas zo zijn eigen vertrouwde plek, wat leidt tot kortere en minder heftigere psychoses.
In de mantelzorgwoning moet wel een plekje voor Klaas gemaakt worden waar hij met zijn zweefvliegtuigen kan spelen. Ook zijn er andere persoonlijke aanpassingen nodig betreffende de situatie van Klaas. Daarom wilden ze graag een zorgwoning, aangepast op de wensen van Klaas Alle doktersverklaringen zijn aanwezig en toestemming voor het plaatsen van een mobiele mantelzorgwoning is verleend. Een mantelzorgwoning wordt gezien als beschermd wonen.
Nu wil ik het graag even hebben over het kostenplaatje.
Zoon Klaas heeft 5 jaar in een inrichting gezeten. Het kost de overheid zo’n €4000 á 5000,- per maand. Gemakshalve zo’n €54.000,- op jaarbasis. Laten we in dit voorbeeld er even van uitgaan dat Klaas nog 10 jaar te leven heeft. Dit betekend dat het de overheid nog €540.000 euro zou kosten, als Klaas nog 10 jaar in een inrichting blijft wonen.
Een mantelzorgwoning zoals de ouders van Klaas zich wensen zou tussen de €50.000,- tot € 70.000,- kosten. Ook konden ze bij een andere partij een mantelzorgwoning leasen. Echter dit zou te hoge maandelijkse kosten met zich mee brengen. Daarom heeft de familie, vanwege financiële problemen en persoonlijke omstandigheden, om subsidie gevraagd bij de gemeente. Laten we zeggen dat het om een bedrag van €10.000,- gaat. Dit hoefden ze niet in 1 keer te hebben, maar het mocht ook in delen. Echter na de aanvraag liet de gemeente weten dit soort dingen niet te subsidiëren. Op het feit dat het hen €54.000,- per jaar kon besparen gaven ze aan; deze kosten zijn voor de overheid, niet voor de gemeente. Uiteindelijk heeft de familie hierdoor besloten Klaas toch maar naar een inrichting te sturen.
De gemeente geeft aan geen geldpot te hebben voor dit soort subsidies, wat enigszins logisch is want het gaat om een groot bedrag. Maar is het niet zo dat de gemeente, provinciale en de landelijke overheid allemaal onderdeel van de Nederlands overheid? Had de gemeente niet proactief moeten meedenken hierin en geld kunnen besparen? Is het dan echt niet mogelijk om die verschillende potjes in verschillende lagen van de overheid te doorbreken? Over dit soort vragen moeten we met zijn allen eens goed gaan nadenken.
In mijn ogen is de overheid nu gewoon geld aan het weggooien door geen subsidie/tegemoetkoming uit te keren aan de ouders van Klaas. Want door geen subsidie te verlenen, kan ik met zekerheid zeggen dat overheid in de situatie van Klaas, nu jaarlijks €50.000 euro betaald aan een verplegingstehuis voor een patiënt die ook thuis had kunnen blijven wonen in een zorgwoning.
Hierboven een ingezonden blog van iemand die graag anoniem blijft.
